Członek Honorowy od 2012 r. Stanisław Kunikowski urodził się 24 I 1951 r. w miejscowości Skrzeszewy. W 1976 r. podjął pracę zawodową jako asystent w Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku. W latach 1976– 1994 zorganizował od podstaw Dział Miar, tworząc kolekcję metrologiczną, zaliczaną obecnie do jednej z trzech największych w Polsce.
W 1979 r. był w gronie członków założycieli Włocławskiego Towarzystwa Naukowego, w którym od początku do 2005 r. pełnił funkcję sekretarza generalnego oraz dyrektora Biura.Od 22 III 2005 r. do 20 XII 2007 r. pełnił społeczną funkcję prezesa Towarzystwa. W r. 1997 uzyskał stopień naukowy doktora. W 2007 r. otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego. W 1997 r. z ramienia Włocławskiego Towarzystwa Naukowego był współinicjatorem utworzenia Włocławskiego Centrum Edukacji Ekologicznej, w którym aktualnie pełni społeczną funkcję prezesa Zarządu, jest też przewodniczącym Rady Programowej kwartalnika „Ekowieści”.
Był członkiem Międzynarodowej Rady Redakcyjnej czasopisma „Przegląd Europy Środkowej i Wschodniej”, pełni funkcję zastępcy przewodniczącego Rady Redakcyjnej rocznika „Zapiski Kujawsko-Dobrzyńskie”, był członkiem Kolegium Redakcyjnego kwartalnika ogólnopolskiego „Przestrzeń. Magazyn Planowania Przestrzennego”, redaktorem Włocławskiego słownika biograficznego. W latach 2005–2007 był przewodniczącym Rady Programowej organizowanego corocznie we Włocławku Festiwalu Kultury, Nauki i Techniki.
Już drugą kadencję jest członkiem Rady Towarzystw Naukowych przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk. Jest członkiem Towarzystwa Naukowego Płockiego, Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Sekcji Polskiej Regional Studies Association z siedzibą w Warszawie (w Uniwersytecie Warszawskim), Społecznego Stowarzyszenia Prasoznawczego „Stopka” z siedzibą w Łomży, Towarzystwa Miłośników Włocławka, Towarzystwa Miłośników Ciechocinka, Polskiego Towarzystwa Historycznego.
Działalność naukowa, badawcza, dydaktyczna i w konsekwencji także wydawnicza Stanisława Kunikowskiego sprowadza się do czterech głównych płaszczyzn jego zainteresowań. Pierwsza to badania naukowe dotyczące społecznego ruchu regionalnego w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem społecznych organizacji naukowych i kulturalnych. Badania te wynikają przede wszystkim z ponad trzydziestoletniej działalności w towarzystwach naukowych ogólnych, kulturalnych i regionalnych. Efektem badań nad rolą i funkcją towarzystw naukowych ogólnych regionalnych i tzw. akademickich była rozprawa doktorska. W 1999 r. ukazała się publikacja pt. Towarzystwa naukowe ogólne w Polsce w XIX i XX wieku stanowiąca pokłosie dysertacji doktorskiej. Szczególne zainteresowania badawcze dotyczą sytuacji społecznego ruchu naukowego i kulturalnego w Polsce w dobie transformacji ustrojowej po 1990 r. Efektem tych badań było zorganizowanie w Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku w 2000 r. ogólnopolskiej konferencji naukowej pt. „Instytucje kulturalne i stowarzyszenia regionalne w nowych warunkach rozwoju społeczno – gospodarczego Polski”. Konferencja odbyła się w ramach przygotowań do obradującego w grudniu 2000 r. w Warszawie Kongresu Kultury Polskiej. Sytuacji społecznego ruchu naukowego i kulturalnego w Polsce w dobie gospodarki rynkowej oraz w kontekście wejścia Polski do Unii Europejskiej Stanisław Kunikowski poświęcił wiele artykułów, które ukazały się m.in. w kwartalnikach PAN: „Nauka” i „Heureka. Problemy Społecznego Ruchu Naukowego”. Problematyce regionalnego ruchu kulturalnego i naukowego w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem Włocławka oraz regionu Kujaw wschodnich i ziemi dobrzyńskiej poświęcił rozprawę habilitacyjną pt. „Kultura, sztuka, nauka we Włocławku, na Kujawach wschodnich i w ziemi dobrzyńskiej w latach 1945–1998”.
Drugi nurt badań naukowych Stanisława Kunikowskiego obejmuje historię kultury materialnej i zbiorów historycznych, zapoczątkowaną w latach osiemdziesiątych XX w. nad dziejami miar w Polsce. W 2001 r. opublikował książkę pt. Z dziejów miar w Polsce. Katalog miar ze zbiorów Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku.
Od 1997 r. wraz z zespołem historyków i historyków sztuki zrzeszonych we Włocławskim Towarzystwie Naukowym prowadzi badania naukowe nad dziejami i dniem dzisiejszym obiektów rezydencjonalnych Kujaw wschodnich i ziemi dobrzyńskiej. Od 1997 r. zespół pod kierownictwem naukowym S. Kunikowskiego otrzymał osiem grantów rocznych z Komitetu Badań Naukowych na prowadzenie badań terenowych i źródłowych. Włocławskie Towarzystwo Naukowe opublikowało opracowania ponad 150 obiektów rezydencjonalnych, w dziewięciu tomach, pod redakcją S. Kunikowskiego.
Trzecim segmentem jest popularyzacja nauki i kultury we Włocławku oraz na terenie Kujaw wschodnich i ziemi dobrzyńskiej. W okresie pracy w Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku (1976–1994) zorganizował około 50 wystaw z zakresu historii miar, historii Kujaw wschodnich i ziemi dobrzyńskiej, dziejów harcerstwa polskiego we Włocławku, historii przemysłu we Włocławku. Od 1993 r. uczestniczył w badaniach naukowych nad dwutomową monografią Włocławka, która ukazała się w 1999 r. (t. I) i 2001 r. (t. II ). W obu tomach zamieścił artykuły dotyczące handlu wiślanego we Włocławku w XVI–XVII w. oraz życia kulturalnego i naukowego we Włocławku po 1945 r. Od 2003 r. przewodniczy badaniom naukowym i jest redaktorem naczelnym Włocławskiego słownika biograficznego. Dotychczas ukazało się sześć tomów z ponad 700 biogramami. Pod jego redakcją ukazały się dwa przewodniki: Włocławek i okolice (cztery wydania zarówno w języku polskim, jak i angielskim, 2000–2011), Ciechocinek i okolice (2002), a także Włocławek. Widoki miasta do 1939 r. (2000). Wydawnictwa: Włocławek i okolice oraz Włocławek. Widoki miasta do 1939 r. otrzymały trzecie nagrody na Międzynarodowych Targach Poznańskich w roku 2000. Był organizatorem, autorem referatów, a także przewodniczącym i współprzewodniczącym wielu konferencji naukowych dotyczących najważniejszych wydarzeń związanych z historią i dniem dzisiejszym Włocławka oraz regionu Kujaw i ziemi dobrzyńskiej.
Czwartą płaszczyzną jest działalność naukowa i dydaktyczna prowadzona w Kujawskiej Szkole Wyższej (poprzednio: Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna) we Włocławku, której Włocławskie Towarzystwo Naukowe jest założycielem. Był jednym ze współorganizatorów utworzenia w 1995 r. Wyższej Szkoły Pracy Socjalnej. W latach 1997–2003 pełnił przez dwie kadencje funkcję prodziekana na Wydziale Pedagogicznym, a w latach 1997–1998 obowiązki dziekana tegoż Wydziału. W latach 1999–2011 wypromował ponad 500 licencjatów i ponad 200 magistrów na kierunku pedagogika, głównie z problematyki związanej z pedagogiką opiekuńczo-wychowawczą, z polityką społeczną i pracą socjalną, edukacją kulturalną, regionalną i ekologiczną. Począwszy od 1998 r., w ramach prowadzonej z ramienia uczelni współpracy z Akademią Pracy i Stosunków Społecznych w Moskwie, uczestniczył w międzynarodowych badaniach dotyczących problematyki
bezrobocia i wolnego rynku w krajach Europy Środkowej i Wschodniej po 1990 r. Efektem częściowych badań są opublikowane artykuły w czasopismach naukowych w Moskwie (2004) i Czelabińsku (2005). Publikowane artykuły naukowe na łamach wydawnictw periodycznych Kujawskiej Szkoły Wyższej we Włocławku obejmują problematykę dotyczącą między innymi pomocy społecznej wobec bezrobocia w Polsce na przykładzie Włocławka, edukacji regionalnej i kulturalnej młodego pokolenia w okresie przemian ustrojowych w Polsce, roli edukacji regionalnej i lokalnej w dobie globalizacji, kulturowych aspektów społeczeństwa wiedzy. W Kujawskiej Szkole Wyższej we Włocławku prowadził i prowadzi od wielu lat zajęcia dydaktyczne z antropologii kulturowej, edukacji kulturalnej dzieci i młodzieży, edukacji ekologicznej, historii kultury i regionu, polityki społecznej, socjologii kultury i dziejów myśli pedagogicznej.
W latach 1997–2007 na Wydziale Pedagogicznym był odpowiedzialny za realizację praktyk pedagogicznych studentów studiów dziennych i zaocznych. W latach 2000–2007 pełnił funkcję kierownika Zakładu Praktyk Pedagogicznych. W latach 2004–2008 był kierownikiem międzywydziałowego Studium Przygotowania Pedagogicznego w WSHE. Decyzją Zarządu Włocławskiego Towarzystwa Naukowego z dniem 28 I 2009 r. został powołany na stanowisko rektora Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej we Włocławku. Od 2010 r. jest kierownikiem Seminarium Doktoranckiego prowadzonego w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej we Włocławku.
Za swoją pracę społeczną został w 1999 r. odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2004 r. Medalem Komisji Edukacji Narodowej. W 2005 r. otrzymał wyróżnienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach XVI edycji Konkursu o Nagrodę i Medal Zygmunta Glogera za wieloletnią działalność kulturalną i badania nad dziejami ziemi kujawskiej i dobrzyńskiej. Za działalność na rzecz rozwoju kultury na terenie Kujaw i ziemi dobrzyńskiej otrzymał odznakę Zasłużony Działacz Kultury (1986) nadaną przez Ministerstwo Kultury i Sztuki, Złoty Medal za Zasługi dla Pożarnictwa (2005) oraz liczne dyplomy i odznaki instytucji i organizacji społecznych.