Historyczne uwarunkowania użytkowania ziemi mają swoją długą tradycję, która znalazła odzwierciedlenie w literaturze przedmiotu. Grupowanie gruntów w odpowiednie działki i powierzchnie będące w dyspozycji rolnika objaśnia się za pośrednictwem struktury agrarnej lub struktury obszarowej, która ewoluowała w kierunku koncentracji lub dekoncentracji, w zależności od epoki, w której dane zjawisko jest rozpatrywane. Niniejsza publikacja pt. „Przemiany struktury agrarnej w rolnictwie polskim” zawiera 8 poszczególnych rozdziałów:
I. Przebieg uwłaszczenia chłopów w Polsce.
II. Charakterystyka struktury agrarnej w okresie międzywojennym.
III. Znaczenie reformy rolnej PKWN dla kształtowania struktury agrarnej.
IV. Polityka gospodarowania ziemią rolniczą w okresie rozwoju sektora uspołecznionego w rolnictwie.
V. Regulacje prawne dotyczące gospodarstw rodzinnych.
VI. Czynniki wpływające na wykorzystanie ziemi rolniczej.
VII. Kierunki ewolucji struktury agrarnej po II wojnie światowej
VIII. Charakterystyka struktury agrarnej i rolnictwa w Unii Europejskiej.